Δεν αντέχω μακριά σας !

 

Τώρα καταλαβαίνω αυτούς που κλέβουν στη δίαιτα τους. Που ενώ δουλεύουν ο νους τους είναι πότε θα έρθει το διάλειμμα για να φάνε το τοστάκι τους ή ενώ ξαπλώνουν για ύπνο δεν μπορούν να ηρεμήσουν αν δεν φάνε το τελευταίο σοκολατάκι που απέμεινε στο κουτί. 



Έτσι ακριβώς ένιωσα κι εγώ όταν ενώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου να κόψω για λίγο το blogging ίσως και το facebook (άσε που θέλω να κόψω και το τσιγάρο) και να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στο παιδί και στον άντρα μου (ναι το ομολογώ) ο νους μου ήταν να μπω να δω τι γίνεται μέσα στην blogoσφαιρα. Δεν τα κατάφερα ούτε για μία ημέρα. Έμπαινα να διαβάσω σχόλια, να διαβάσω εσάς, να δω τα emails μου κλπ κλπ.Έπρεπε να κρατήσω ισορροπίες μα δεν μπορώ, είναι πέρα απο τις δυνάμεις μου.

Και να 'μαι λοιπον ξανά εδώ. Είμαι εθισμένη; Ναι ίσως είμαι, το μόνο σίγουρο όμως είναι πως μέσα από όλο αυτό μόνο θετικά παίρνω. Χαρά, συμπαράσταση, ξεδίνω, βγάζω τον μελαγχολικό μου εαυτό κι αφήνω τον χαρούμενο για τους ανθρώπους που συναναστρέφομαι, γελάω, συγκινούμαι, κλαίω, προβληματίζομαι, βλέπω χαμόγελα, πολλά χαμόγελα...

Η ανάρτηση Μη φεύγεις όσο στενάχωρη κι αν ήταν μέσα σε 5 ώρες είχε 486 προβολές κι αυτό δείχνει ότι πολύς κόσμος ταυτίστηκε. 
Κι επειδή πολύ μπερδεύτηκαν να πω πως
ευτυχώς για εμάς είμαστε μαζί, ενωμένοι κι αγαπημένοι.

Δυστυχώς τα περισσότερα ζευγάρια έχουν αποξενωθεί. Αυτό καταλαβαίνω, η ζωή έγινε μονόδρομος κι ο καθένας ζώντας σε μια οικογένεια όσα παιδιά κι αν έχει κρατά τη σκυτάλη και τρέχει μόνος σε ένα αγώνα δρόμου χωρίς αντίπαλους. Τρέχει από το πρωί ως το βράδυ, άγχος, άγχος, δουλειά, δουλειά. Για να πληρώσει το στεγαστικό, το ρεύμα, τα χαράτσια, το νερό, το σταθερό, το ίντερνετ, το κινητό του, τα φροντιστήρια κι ότι άλλη εξωσχολική δραστηριότητα. Κι ότι μείνει θα τα φάει στο σούπερ μάρκετ, στις βενζίνες, στα τσιγάρα. Δουλειές στο σπίτι, τρεχάματα με τα παιδιά. Χάνεσαι. Όσο κι αν δεν θες χάνεσαι αρχικά από εσένα τον ίδιο. Οι κινήσεις είναι μηχανικές κι οι σκέψεις επίσης. Κατόπιν χάνεσαι από το σύντροφο σου, μειώνονται οι ώρες κοινής ζωής. Δεν προλαβαίνετε να μιλήσετε καλά καλά, να πείτε τα νέα σας, να πιείτε ένα ποτήρι κρασί, να βγείτε έξω μόνοι χωρίς το παιδί, να κάνετε έρωτα. Προσπαθήστε τουλάχιστον.

                                                                                                                                  

Πως να κρατηθώ όταν γίνεται σαματάς στη blogoγειτονιά;
Στη συνάντηση στο Θησείο 12 άγνωστες γυναίκες κατέθεσαν την ψυχή τους, είπαν μυστικά, αγκαλιάστηκαν, γέλασαν με την καρδιά τους. Κι αυτό είναι η τρανή απόδειξη πως η ψυχή πάντα νικά, χωρίς διακρίσεις χωρίς προκαταλήψεις. Συμπαθιόμασταν μόνο απο τα γραπτά μας, χωρίς να επηρεαστούμε απο κανέναν εξωτερικό παράγοντα. Όλες ήταν αξιοθαύμαστες η κάθε μία για τον δικό της λόγο. Θα μπορούσα να πω τόσα πολλά..


Σας ευχαριστώ για την παρέα, για την μεγάλη αγκαλιά

Απο τα αριστερά προς τα δεξιά: Κατερίνα, Μαρία, Μαρώ, Σίνα, Μαρία, Βέρα, Σοφία, Γιάννα, Δήμητρα, Άσπασία, Κάλλη κι εγώ...

Σχόλια

  1. Πολύ μου άρεσε η προσέγγιση σου στον "εθισμό" μας και πόσο ξεκλέβεις χρόνο λίγο από δω και λίγο από κει...και τα ακούς και από πάνω! (εκ των έσω) Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ότι τα ακούω, τα ακούω... αλλά δεν μασάμε εμείς!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Γεωργία :) Welcome back then :)
    Αφού το internet μόνο καλά σου δίνει και σε βοηθάει να ξεδίνεις, μην το κόβεις. Απλά προσπάθησε να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στο χρόνο που σερφάρεις και στο χρόνο που θέλεις για την οικογένειά σου.
    Δηλαδή ακολούθησε το σημερινό motto σου: blog what you live, not live to blog!

    Φιλιά :x

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεωργία μας, να είσαι σίγουρη πως όλες τον ίδιο προβληματισμό έχουμε. Η δουλειά, οι δουλειές του σπιτιού, οι υποχρεώσεις μαζεύονται όλα και ο προσωπικός χρόνος που μένει είναι τόσο λίγος που δεν ξέρεις πως να τον μοιράσεις σε κομματάκια για να καλύψεις όλους τους ρόλους (μαμά, σύζυγος, αδερφή, κόρη κ.λπ.). Θα την βρούμε την ισορροπία μας, δεν μπορεί. Τι γυναίκες είμαστε;
    Φιλιά πολλά - πολλά - πολλά!

    Υ.Γ. Δίαιτα αποτοξίνωσης από το φατσοβιβλίο, θα καταφέρω να την κάνω. Καμιά δίαιτα να κλείσω το στόμα μου και να χάσω 5-6-7 κιλά να δω πως θα κάνω, που έχω πάρει φόρα και δεν σταματάω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλα βρε Μαράκι μια χαρά σε είδα στη συνάντηση... την ισορροπία ήδη έχω αρχίσει και την βρίσκω!

      Διαγραφή
  4. Κόψε το τσιγάρο και το FB Γιωργία και άσε το blogging!!!!!! Τς τς τς.
    Σε νιώθω τέκνο μου, είναι ο πειρασμός μεγάλος και πως να αντισταθείς στο σούρτα-φέρτα που γίνεται καθημερινά και στις χίλες δυο βλακειούλες που γράφουμε και γελάμε και κλαίμε!
    H εξομολόγησή σου πολύ μας αρέσει και χαιρόμεθα που είμαστε αμαρτωλές μαζί σου!!!!
    Α, και χρόνια πολλά καλέ!!! Μην ξεχνάμε και τον έρωτα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημητρουλίνι μου χαίρομαι που με καταλαβαίνεις, μου λείπετε ρε... όλοι στο καζάνι της κολάσεως;;;

      Διαγραφή
  5. Γεωργία μου χαίρομαι πολύ που σε ξαναδιαβάζω!
    Πολύ σωστό αυτό " Don't live to blog".. Εύχομαι να βρεις γρήγορα τις ισορροπίες σου, το ίντερνετ θέλει μέτρο!
    Και μην ακούς την Δήμητρα για το fb..Επειδή δεν έχει δεν την νοιάζει κατάλαβες;;; Το τσιγάρο ναι βεβαίως!! :)Διάβασα το σχόλιό σου,καθόλου δεν με ενόχλησες πάντως που κάπνιζες δίπλα μου! Και να σημειώσω ότι είστε πολύ ευγενικές που δεν προσέξατε ότι δεν ήμουν καλά στην υγεία μου!Στις φωτογραφίες μας είναι ολοφάνερο ότι είμαι έτοιμη να λιποθυμήσω..Μέρα που βρήκα κι εγώ!! Άντε να ξαναβρεθούμε,να βγάλουμε καλύτερες!!
    Όλοι περνάμε όλα αυτά τα προβλήματα που περιέγραψες..Ψυχραιμία, θετική σκέψη και να αγωνιστούμε με έξυπνο τρόπο, όχι με άγχος και να διαλυθούμε..Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο!Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τσιγάρο και φέις stop!!!! Μην τις ακούς Γιωργία!!! Είναι σαν τις Σειρήνες και εσύ εισαι ο Οδυσσέας:)

      Διαγραφή
    2. Κατερίνα μου απο σενα μόνο positive σκέψεις μπορώ να δεχτώ! Δήμητρα δύσκολα μου βάζεις... Γιατι έχω την αίσθηση ότι σε λίγο καιρό θα ξεκινήσεις το twitter?

      Διαγραφή
  6. Για να υπάρχει γενικότερη ισορροπία, πρέπει να υπάρχει εσωτερική ισορροπία.
    Όταν υπάρχει είναι πολύ πιο δύσκολο οι εξωτερικοί παράγοντες να σε επηρεάσουν σε ανεπανόρθωτο βαθμό. Αυτό που εννοώ, είναι ότι δεν υπάρχει σπιτικό που να μην αντιμετωπίζει προβλήματα (ιδιαίτερα αυτή την περίοδο λόγω της κατάστασης). Αλλά είπαμε, διορθώνουμε ότι μπορούμε, και δεν το βάζουμε κάτω. Αλίμονο σε αυτόν που τα παρατάει...ποιο το νόημα της ζωής τότε...
    Για το blogging δεν βλέπω κάτι το κακό, αρκεί να μην γίνει εθισμός, όπως ανέφερες.Τώρα, όσον αφορά το κάπνισμα, μάλλον δεν με παίρνει να μιλήσω...θα με κράξει και η Δήμητρα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρααααα κραααααα κραααααα

      Διαγραφή
    2. Σωστά τα λες Σίνα μου και λίγο πολύ νομίζω πως όλες έχουμε περάσει απο αυτό το στάδιο το οποίο έρχεται και παρέρχεται, φιλιά κορίτσια τρελά

      Διαγραφή
  7. Ειδεs τι δυσκολα περναω που δεν εχω υπολογιστη? Θα μαs ελειπεs πολυ. Και εγω ελπιζω απο αυριο να ειμαι κοντα σαs. Πωs θα με ξεκολησουν να δω. Αν με δειτε και το παρακανω να μου θυμιζετε το σημερινο motto. Φιλακια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά δεν είμαι η μόνη κι αυτό με ανακουφίζει κατά ένα περίεργο τρόπο Keep blogging !!!

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος18/2/13, 8:42 π.μ.

    Γεωργία είσαι υπέροχη ψυχή. Φαίνεται αμέσως ότι έχεις ένα ιδιαίτερο συνδυασμό μιας γυναίκας που μπορεί να γίνει τρελοκομείο αλλά και να σε παρασύρει στα πολύ βαθιά μονοπάτια της ψυχής :) Καλή σου μέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφάκι μου σε ευχαριστώ, νομίζω πως είσαι απο τις λίγες που χωρίς να με ξέρουν καλά έχουν βγάλει το σωστό συμπέρασμα, ναι έτσι είμαι νομίζω πως έχεις δίκαιο. Τα φιλιά μου σε σένα και στα αγγελούδια σου, καλή σου μέρα και να ξέρεις πως θέλω να τα ξαναπούμε οπωσδήποτε!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου